Booknuts

Auteur: Caren Lissner
Pagina’s: 368
Genre: Young Adult
Publicatie: HarperCollins Young Adult, maart 2017
ISBN: 9789402722901
Rating:

Carrie Pilby is briljant maar sociaal nogal onhandig. Eigenlijk blijft ze het liefst gewoon thuis, tot haar therapeut haar huiswerk opgeeft:

1. Verzin 10 dingen die je leuk vindt (en ga ze ook echt DOEN!)
2. Sluit je aan bij een club (en PRAAT met mensen!)
3. Maak een afspraakje (met een jongen die je ook echt LEUK vindt!)
4. Vertel iemand dat je om hem/haar geeft (je psychiater telt NIET mee.)
5. Vier een feestje (en niet in je EENTJE!)

Serieus? Moet ze dit echt gaan doen? Schoorvoetend neemt ze de uitdaging aan. Om te ontdekken dat het best leuk is. Sterker nog, ze krijgt er zowaar plezier in – met name in punt drie van de lijst! (Beschrijving achterflap)

Een aantal maanden geleden mochten wij de cover reveal doen van dit boek. Toen ik zelf de tekst voor de achterflap te lezen kreeg, was ik erg enthousiast over het boek. Het deed me denken aan een onhandig meisje, verwerkt in een heerlijk contemporary-verhaal. Daarbij sprak de cover mij ook erg aan. Ik kan nu al vertellen dat mijn verwachtingen niet echt zijn waargemaakt…

Het boek volgt letterlijk het (niet zo) coole leven van Carrie Pilby. Carrie Pilby is, naar eigen zeggen, een wonderkind. Al na twee hoofdstukken komt de lezer erachter dat haar meesterlijke brein haar in de weg staat. Zo maakt ze moeilijk contact met anderen, waardoor ze erg alleen is. Ikzelf vond dat niet zo gek, aangezien Carrie zich nogal beter voelt dan de rest. En met beter bedoel ik slimmer, in de zin van dat zij het vervelend vindt dat anderen mensen haar woordkeuze bijvoorbeeld niet begrijpen. Ik moet zeggen dat ik Carrie hierdoor erg arrogant vond overkomen, alsof zij een miljoen keer beter is dan iedereen. Hierdoor ging ik me al vrij snel in het verhaal aan Carrie ergeren, wat ook doorliep door de rest van het verhaal. Nee, zij is (op z’n zachts gezegd) niet mijn favoriete personage.

Dat maakt verder niet uit! Ik heb genoeg boeken gelezen waarbij ik ook een hekel had aan het hoofdpersonage, maar wel van het boek heb kunnen genieten. Helaas was dat bij Het (niet zo) coole leven van Carrie Pilby niet het geval. Zoals ik aan het begin een luchtig contemporary verhaal verwachtte, kreeg ik een verhaal over een jonge vrouw die over haar depressiviteit heen probeerde te komen. Ik had geen band met het hoofdpersonage, en het verhaal voldeed ook niet aan mijn verwachtingen. Daar moest ik me dus even overheen zetten. Het verhaal komt in mijn ogen pas echt op gang wanneer Carrie vrienden heeft weten te maken, wat uiteraard niet soepel verliep. Carrie vindt het moeilijk om het lijstje van haar therapeut te voltooien, dus in het begin probeert ze het ook een beetje te dwarsbomen, of listen te verzinnen om eronder uit te komen. Hoogstwaarschijnlijk was dit grappig bedoeld, maar ik vond het eerder irritant. Ik wilde wel met Carrie meeleven, aangezien het overduidelijk is dat zij geen normaal leven mee heeft gemaakt, maar het lukte gewoon niet.

Daarbij staat er een quote op de cover die vertelt dat het boek hilarisch is. Ik vond dat ergens wel kloppen. Carrie is namelijk ontzettend slim, waardoor ze vaak in awkward situaties komt met andere personen. Ik ben het er dus mee eens dat het boek wel grappig is, maar aan de andere kant is het boek ook wel zielig. Carrie heeft namelijk het een en ander meegemaakt, wat ertoe heeft geleid dat zij zich verschuilt in haar slaapkamer. Daarbij draagt Carrie ook een groot geheim mee, een geheim dat helemaal niemand weet. Het gaat over een gebeurtenis van een aantal jaar geleden, maar het houdt Carrie nog wel bezig. Ik kan dus niet zeggen dat er niks in het verhaal gebeurt; er spelen zich wel degelijk interessante gebeurtenissen af.

Het (niet zo) coole leven van Carrie Pilby is dus niet echt mijn boek. Ik kon me totaal niet identificeren met het hoofdpersonage, en daarbij stelde ook het verhaal mij teleur. Jammer.

Liefs,