Auteur: Julie Berry
Pagina’s: 304
Genre: Young Adult
Publicatie: Gottmer, maart 2014
Rating:
Na twee jaar spoorloos te zijn geweest, keert Judith terug naar Roswell Station. Beschadigd als ze is kan ze niemand vertellen wat zij heeft doorstaan. De mensen in het broeierige kolonistenstadje – onder wie haar eigen moeder – lijken trouwens niet eens te wíllen horen wat er met haar is gebeurd. Opgesloten in haar stilte en door iedereen gemeden, leeft Judith haar treurige leven, terwijl ze haar zielenroerselen in een interne monoloog toevertrouwt aan haar onbereikbare jeugdliefde Lucas. Dan breekt het onvermijdelijke moment aan waarop Judith besluit voor zichzelf op te komen en de waarheid boven tafel te krijgen (Beschrijving Bol.com).
Wat ik Weet is typisch zo’n boek waarbij je even moet doorzetten om erachter te komen wat voor prachtig verhaal je aan het lezen bent. Al na een bladzijde of 40 in het boek begon ik me namelijk af te vragen: wat moet ik met dit boek? Zal ik het wegleggen of toch doorzetten? Ik kon helemaal niks met het verhaal.
Wat ik Weet begint behoorlijk warrig: de hoofdpersoon, Judith, schrijft namelijk naar iemand, de ‘je-persoon’. In het begin vond ik dat ontzettend frustrerend. Ik had namelijk geen idee wie de je-persoon was aan wie Judith haar gedachtes richtte (nu zie ik dat ‘t gewoon op de achterflap stond. Lekker dom). Bovendien weten de je-persoon en Judith meer dan de lezer. Het begin staat daardoor vol met gedachtes en gevoelens van Judith over iets wat je als lezer niet weet, en waar je daardoor ook helemaal niks van snapt. Ook vond ik het verwarrend dat het verhaal zich in een ver verleden bleek af te spelen in plaats van in het nu (zoals ik had verwacht) en dat het boek niet bestaat uit ‘normale’ hoofdstukken, maar uit stukken tekst aangeduid met Romeinse cijfers.
Gefrustreerd ben ik daarom naar recensies van anderen gaan zoeken. Wat vonden zij ervan? Tot mijn verbazing waren alle recensies die ik las positief. Dus besloot ik toch door te zetten. En ineens werd het boek steeds beter en beter. De nadruk verlegde zich van het beschrijven van gevoelens en gedachtes meer naar gebeurtenissen waardoor het verhaal beter leesbaar werd. Ik kon me steeds beter in Judith en haar situatie inleveren en als lezer krijg je steeds ietsje meer te weten over wat er nou echt met Judith gebeurd is, hoe het verhaal nu echt in elkaar steekt.
Uiteindelijk veranderde Wat ik Weet voor mij dus van een vreselijk boek waar ik niet doorheen kon komen naar een prachtig en boeiend verhaal over een verminkt meisje dat haar plekje weer probeert te vinden in haar wereld en tegelijkertijd de gebeurtenissen uit het verleden probeert te werken.
Hoe denken jullie over Wat ik Weet?
Liefs,
Leave a Reply