Booknuts

Auteur: Lara Avery
Pagina’s: 384
Genre: Young Adult, Contemporary
Publicatie: Luitingh-Sijthoff, april 2017
ISBN: 9789024574056
Rating:

De 17-jarige Sammie weet precies wat ze wil: met de hoogste cijfers haar eindexamen halen en het kleine plaatsje waar ze woont voorgoed de rug toekeren. Dan hoort ze dat ze een zeldzame ziekte heeft die haar herinneringen van haar zal stelen. En zo wordt het geheugenboek geboren. Sammie schrijft aan haar toekomstige zelf: over waar ze haar studieboeken opbergt, op wie ze verliefd is en wie haar hart heeft gebroken, en over haar oude jeugdvriend die er alles aan doet haar aan het lachen te maken, en haar tot het einde toe te steunen… (Beschrijving Bol.com)

Ik stond in de boekhandel, waar ik van mezelf één boek naar huis mocht meenemen. Niet meer, want dan zou ik met te veel thuis komen. Ik koos voor Het Geheugenboek. De cover van dit boek sprak me heel erg aan, en na het lezen van de achterflap was ik verkocht. Ik merkte aan mezelf dat ik toe was aan een treurig verhaal; ik heb geen idee waarom. Ik had zin in veel emoties. Dus ik nam dit boek mee naar huis.

Gelijk dezelfde avond begon ik erin te lezen, waarna ik het boek binnen een paar uur uit had. Dit boek was meer dan geweldig. De schrijfstijl, het verhaal, de personages… alles lijkt te kloppen in Het Geheugenboek. Sammie is een vreselijk intelligent meisje, die niets liever wil dan naar NYU gaan. Maar dan krijgt ze te horen dat ze ziek is. Ze heeft de ziekte van Niemann Pick Type C, oftewel NPC. Uiteindelijk zal deze ziekte ervoor zorgen dat Sammie zich niet alles meer herinnert, of dat ze opeens, op een willekeurig moment, geen idee heeft waar ze is of wat ze aan het doen is. En om die reden schrijft ze alles op, als een soort van dagboek.

Als lezer lees je als het ware het dagboek van Sammie. Erg fijn vond ik dat Lara Avery Het Geheugenboek (het dagboek van Sammie) geschreven heeft alsof ze zelf een meisje is die NPC heeft. Ik had geen enkel moment het idee dat Sammie een fictief personage is. Dit komt vooral door de schrijfstijl die Lara Avery hanteert. Ze schrijft erg jeugdig, maar toch wel alsof ze Sammie is. Ze weet de jeugdigheid van Sammie te combineren met haar wijze karakter. De lezer van haar dagboek noemt Sammie ‘Toekomstige Sam’, omdat ze als het ware het schrijft voor haarzelf, zodat ze gebeurtenissen kan opzoeken. Dit wordt in het boek gebruikt in de zin van: ‘Ooit, Toekomstige Sam, was je veertien en je was enorm onpopulair (nog steeds) en voelde je je vervreemd, alsof er geen plek voor jou was op highschool.’ Doordat ze de lezer op deze manier aanspreekt, werd ik helemaal het verhaal in gesleurd. Ik kon echt niet meer stoppen met lezen.

De personages uit Het Geheugenboek vond ik geweldig. Sammie is op sociaal gebied niet vaardig, waardoor ze bijna geen vriendinnen heeft. Hierdoor had je niet veel personages in het boek. Maar de personages die in het boek voortkwamen, hadden ieder een onwijs goed en uitgewerkt karakter. Ik heb ook echt het gevoel dat zij het verhaal hebben weten vorm te geven. Het verhaal zelf staat vast: een meisje dat een zeldzame ziekte heeft. Er gebeurt niks heldhaftigs of avontuurlijks, dus het zijn de personages die het verhaal moeten maken. En dat is Lara Avery zeker gelukt.

Het Geheugenboek kan ik iedereen aanraden. Het laat je stil staan bij een erge, zeldzame ziekte. Door de personages en de schrijfstijl van Lara Avery word je het boek ingesleurd, waarna je er onmogelijk weer uitkomt.

Liefs,