Auteur: Aimee Carter
Pagina’s: 316
Genre: Young Adult, Fantasy, Mythologie, Romance
Publicatie: Harlequin, Maart 2014
Rating:
Kate heeft als enig meisje de Godinnentest doorstaan, waarna ze door de goden onsterfelijk is gemaakt. Nu is ze er helemaal klaar voor om zich bij Henry, de machtige koning van de onderwereld te voegen. Helaas is het leven samen met Henry in zijn paleis niet helemaal wat ze ervan had verwacht. Hij heeft haar zelfs nog niet één keer gekust sinds ze terug is uit de bovenwereld! Houdt hij eigenlijk wel van haar?
Dan wordt Henry het slachtoffer van Calliopes wraakzucht en wordt hij door haar toedoen ontvoerd door het enige wezen dat machtig genoeg is om hem te doden: Kronos, de koning van de Titanen. Terwijl de andere goden zich opmaken voor een strijd die het einde van alles kan betekenen, gaat Kate op zoek naar de Tartarus om Henry te redden. Al snel beseft ze dat ze het niet in haar eentje kan en dat ze hulp nodig heeft. Hulp van de enige vrouw die ze nooit had willen ontmoeten: Persephone, Henry’s grote liefde.
(Beschrijving bol.com)
Terwijl ik dit boek aan het lezen was voelde het eerste deel, de Godinnentest, een beetje als een introductie. Het voelde voor mij alsof ik in dit boek pas écht goed in het verhaal kwam. Dit deel gaat verder waar deel 1 gestopt is, en er komt dan ook meteen veel meer actie en veel meer drama aan te pas. Vooral drama. Kate is in het grootste gedeelte van het boek vrij onzeker over haar nieuwe status als godin en haar huwelijk met Henry, vooral wanneer Persephone in het spel komt. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Ik kon me daarom ook goed in Kate verplaatsen en haar gevoelens begrijpen. Tot op een zekere hoogte. Op een gegeven moment werd het mij een beetje te veel en begon ik me er zelfs aan te irriteren.
Maar ik merkte als lezer ook dat Kate aan het veranderen was: haar onzekerheid begint langzaam maar zeker in vechtlust te veranderen, en daarmee ook weer mijn interesse in het verhaal. Ik heb namelijk een grote voorliefde voor badass female leads en Kate begint in dit boek eindelijk een beetje die kant op te gaan. Zodra ze doorkrijgt dat Henry het opgegeven geeft, gaat zij verder en moedigt ze hem aan. You go girl!
Een ander pluspuntje van dit boek vind ik dat je als lezer zijnde ook meer over de mythologische wereld zoals Carter die geschapen heeft te weten komt. Het is namelijk een behoorlijk creatieve variant van de mythologie. In reviews van andere mensen die ik heb gelezen wordt dit beschreven als een minpunt, omdat de goden in het verhaal volgens de reviews helemaal niet meer op hun oorspronkelijke karakter lijken, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik heb zelf het idee dat, ondanks dat de karakters misschien anders uitgewerkt zijn, Carter toch wel trouw is gebleven aan de basis karakteristieken van elke god.
Ik vond de Godinnenwraak op sommige stukken beter dan het voorgaande deel, en sommige stukken vond ik het juist weer minder. Maar al het met al is het zeker geen slecht vervolg. Dat is deels ook te danken aan Carter’s fijne schrijfstijl, waardoor ik weer binnen een paar dagen door dit boek heen vloog. En die cliffhanger. DIE CLIFFHANGER!
Liefs,
Met dank aan uitgeverij Harlequin voor het sturen van het recensie-exemplaar.
Leave a Reply