Booknuts

Auteur: Suzanne Young
Pagina’s: 344
Genre: Young Adult, Science Fiction, Dystopian
Publicatie: Karakter Uitgevers, Februari 2015
Rating:

In de wereld van Sloane is het uiten van echte gevoelens verboden, depressie onder jongeren is een epidemie en de enige oplossing is het Programma…
Sloane denkt wel twee keer na voordat ze in het openbaar begint te huilen. Sinds zelfdoding is uitgegroeid tot een internationale epidemie, zou een huilbui haar in het Programma kunnen doen belanden, de enige bewezen behandelingsmethode. Ze heeft al een broer verloren, dus Sloane weet zeker dat haar ouders er alles aan zullen doen om haar in leven te houden. Ze weet ook dat iedereen die het Programma heeft gevolgd terugkeert met een schone lei: hun depressies zijn verleden tijd, maar hetzelfde geldt voor hun herinneringen.

Omdat ze zowel thuis als op school constant onder toezicht staat, zorgt Sloane dat ze zo min mogelijk opvalt en verbergt ze haar gevoelens zo goed mogelijk. De enige bij wie Sloane zichzelf kan zijn, is James. Hij heeft beloofd om ervoor te zorgen dat ze geen van beiden in het Programma terechtkomen en Sloane weet dat de liefde tussen hen sterk genoeg is om allerlei tegenslagen te weerstaan. Maar ondanks de beloftes die ze elkaar maken, wordt het steeds moeilijker om de waarheid te verbergen. Ze worden alle twee steeds zwakker, depressie ligt op de loer. En het Programma zit hun op de hielen… (Beschrijving achterflap)

Een tijdje geleden deed Karakter Uitgevers een oproep op hun YA Facebookpagina. Ze zochten namelijk vijftien mensen die het leuk zouden vinden om Het Programma te lezen en te recenseren. Wij deden mee en tot onze blijdschap werden we uitgekozen om het boek te recenseren! Inmiddels hebben we allebei het boek uitgelezen en vandaag zullen we dan ook allebei onze mening geven over dit eerste deel van de nieuwe dystopische YA serie The Program.

Thyrze: Na het lezen van de achterflap was ik geïntrigeerd door Het Programma, het leek me zo’n type boek dat wel eens de nieuwe hype zou kunnen worden. Een wereld waarin depressie onder jongeren een epidemie is, en waarin je als jongere dus nooit je echte gevoelens kan tonen. Nooit huilen, nooit chagrijnig zijn of even je dag niet hebben. Je zou bijna depressief worden van het idee alleen al…
Ik vond het begin van het boek vrij traag. Je leest hoe Sloane, haar vriendje James en hun gezamenlijke vriend Miles zich staande proberen te houden in een wereld waar een depressie op de loer ligt. Hoewel ik het interessant vond om over hun wereld te lezen, wist ik niet goed waar het verhaal heen zou gaan. Bovendien vond ik dat er weinig verklaringen werden gegeven voor de epidemie.
Ik vind het verfrissend dat Suzanne Young ervoor gekozen heeft gebeurtenissen realistischer te maken door dingen mis te laten gaan bij de hoofdpersonen. Ze redden niet op geweldig heldhaftige wijze de wereld, hebben geen superkrachten en blijken ook niet ineens een of ander bijzonder iemand te zijn. Het boek blijft daardoor spannend. Het tweede deel van het verhaal zorgde ervoor dat ik het trage begin vergat en het boek in één zitting uitlas. Ik moest en zou weten hoe het af liep. Het einde is zowel afgerond als open, liet me vol vragen achter en smaakt zeker naar meer. Ik kijk uit naar De Behandeling!

Monica: Ik was – net als Thyrze – zeer benieuwd naar dit boek geworden toen ik dit de achterflap gelezen had. Depressie en zelfmoord als epidemie, die heb ik nog niet eerder gehoord! Een ding wat ik een beetje jammer vond is dat het boek meteen werd aangeprezen als de nieuwe Hunger Games, omdat a) ik dit verhaal totaal niet op the Hunger Games vind lijken, en b) het op zichzelf een goed verhaal is en die vergelijking  vrij misleidend kan zijn.
Ik vond dat het even duurde voordat het verhaal goed op gang kwam, maar toen ik er in zat kwam ik er ook bijna niet meer uit! De tweede helft van het boek zit zo vol met spanning dat ik het bijna niet meer weg kon leggen. Ik was toch op een bepaalde manier gehecht geraakt aan de karakters, en ik wilde weten hoe het met hun af liep.
Het Programma is een dystopische roman, maar het voelt niet zo omdat het heel dicht bij de werkelijkheid van nu ligt. Hierdoor kon ik me heel goed in de wereld inleven. Het lijkt bijna een reactie op de sfeer die er vaak in de hedendaagse samenleving hangt: Je mag je zwakke punten niet laten zien, want je zult er voor beoordeeld worden. Dat was iets wat ik zeker herkende en daarom vond ik het erg sterk. Ik ben heel benieuwd naar het volgende deel!

Liefs,

&