Booknuts

Vorig weekend was Veronica Roth in ons land, maar een tijdje geleden was er ook een andere toffe auteur hier. Ter ere van het uitkomen van het laaste deel in De Jonge Samoerai serie was Chris Bradford overgevlogen van de UK en ik mocht hem interviewen!

Direct uit mijn werk ging ik op weg naar het Ambassade hotel. Daar werd ik al opgewacht en kon ik even tot adem komen voordat Chris naar beneden kwam. Niet veel later was hij daar dan en begonnen we met het interview. Een paar dagen voor het interview had ik het eerste boek uitgelezen, dus ik was helemaal hyper.

Eerst hebben we een heel gesprek over Japan gehad. Het verhaal van De Jonge Samoerai speelt zich namelijk af in Japan, Chris is hier zelf geweest en ik ben Japans aan het leren zodat ik ook een tijdje in Japan kan blijven. Volgens Chris moet ik naar Kyoto. Het schijnt daar super te zijn. “Het is net zo als het verhaal van Jack. Alleen word je natuurlijk niet aangevallen door ninja’s.” Helaas niet. Seems like fun! Haha

Hoe ben jij aan je fascinatie voor Japan gekomen?
Martial arts. Ik begon met judo, toen karate en jiujitsu. Alles bleek Japans te zijn. En toen ik jong was, was De Karate Kid enorm groot. Niet de nieuwe waar het eigenlijk kung-fu is, maar degene met echte karate.

Toen het idee voor deze serie bij me op kwam was het echt zo van: wow! Het was in de periode dat Harry Potter groot werd. Toen waren er alleen nog Harry Potter, Alex Rider en prinsessen. Er was niks met martial arts, wel super helden, maar verder niets zonder super kracht. Ik dacht hier moet een markt voor zijn! Ik vond het helemaal geweldig, dus anderen zouden dat vast ook vinden.

Hoe ben je van muzikant naar auteur gegaan?
Ik denk dat je creativiteit meeneemt met wat je ook doet. Ik zat in de muziekindustrie en ik had de kans om een boek te schrijven over muziek. Het was mijn idee, iedereen vond het geweldig. Toen ik vroeg: “wie gaat dit schrijven?” Zeiden ze: jij. Dus dat deed ik. In de muziekwereld zeiden ze nee tegen me, maar de uitgevers zeiden ja. Dus ik begon te schrijven over dingen die ik wist, reizen en martial arts, and the rest is history.

Hij heeft een techniek gebruikt die filmmakers ook gebruiken. Je komt zo laat mogelijk in een scène en gaat er ook weer zo snel mogelijk uit. Eerst is heb je zoiets van: wow! What’s happening? Dan is er een stukje verhaal building, hierna komt er weer een stukje waar zoiets hebt van huh? En dan ga je naar het volgende hoofdstuk. Dit werkt super. Zo willen mensen blijven doorlezen.

Waarom heb je gekozen voor de 1600 om het verhaal te vertellen?
Ik wilde het plaats laten vinden in zowel de realiteit van deze wereld als de geschiedenis. Dus het eerste wat ik deed was uitzoeken of iemand naar Japan had kunnen gaan in die periode, want ik moest mijn karakter Jack daar krijgen. En ik ontdekte dat er inderdaad mensen daar heengingen: het waren Nederlanders samen met Engelsen.

De reden waarom Jack Engels is, is omdat er een man was die William Adams heette. Hij was de eerste buitenlandse samoerai. Dit was een Engelsman die overkwam met een Nederlands schip. Ik heb hem jong gemaakt om hem herkenbaar te maken voor jonge lezers. Hij is onze toegang in deze alien-achtige wereld.

Waarom heb je Jack 12/13 gemaakt in het eerste boek?
Door de tijdspan van de boeken. Hij is 12 als hij aankomt, 13 in de rest van het boek, 14 in de 2de, 15 in de 3de en boek 4 t/m 8 gaat over 1 jaar dus is hij 16 als het eindigt. En 17 in een mogelijk 9de boek. Jack groeit op in de boeken en ik zou bepaalde dingen niet kunnen laten gebeuren als hij al 17 was in het eerste deel. Zoals zijn eerste verliefdheid.

Komt er misschien ooit een tv serie?
We denken dat het gaat gebeuren. Op dit moment niet, maar ooit. Er is ook een script en een mood trailer gemaakt. Wat grappig is, is dat het gebaseerd is op mijn nog niet uitgegeven 9de boek.

Ik mocht deze trailer zien en let me tell you, it looks AMAZING! Ik ben nu al fan van zowel deel 9 als de tv-serie.

Toen speelde ik het spelletje met hem waarin hij 2 antwoorden kreeg en er 1 moest kiezen. Hij koos niet voor de e-boeken, maar voor echte boeken. Tussen ninja en samoerai kon hij niet echt kiezen. Hij ging voor ninja by night en samurai by day. De lastigste vraag was: nooit het einde van je favoriete boek lezen of voor de rest van je leven maar 1 boek kiezen. Hij koos voor het eerste omdat hij meerdere boeken wilde lezen.

Hij had nog een paar tips voor beginnende schrijvers.
1. Lees veel!
2. Ga zitten en schrijf. Maak geen excuses.
3. Lees Stephan King’s boek over schrijven. No rules, just guidelines.

Als allerlaatst mocht ik zijn katana zien en vasthouden(!). Dit was het zwaard waar hij zelf mee getraind had. Volgens de Japanners moet je altijd buigen en respect tonen naar je zwaard, anders doet hij dat ook niet naar jou. Regel nummer 1: raak nooit iemands katana aan zonder zijn/haar toestemming. De ziel van de samoerai zit erin en vroeger dachten ze dat als je naar hun katana greep, je ze wilde vermoorden, dus deden ze dat maar eerst bij jou. En wat was hij prachtig! Het handvat was zo mooi versierd. Het is een voorwerp van oorlog en beauty.

Nadat hij mijn boeken had gesigneerd was het tijd om er weer vandoor te gaan want Chris moest weer verder.

Wat een sympathieke, gezellige en aardige man. Thank you so much for your time Chris! Hope to see you again!

Liefs,