Regisseur: Frank Lammers
Acteurs: Sanne Langelaar, Fedja van Huêt, Monic Hendrickx, Mike Weerts
Genre: Psychologische drama
In de bioscoop: 2 juni 2016
Rating:
De succesvolle, jonge kunstenaar Benjamin is compleet de weg kwijt als hij in een tbs-kliniek belandt. Hij herinnert zich niets van een gewelddadig vergrijp waarvoor hij is veroordeeld. Het leven in de kliniek is absurd en meedogenloos, maar langzaam krijgt Benjamin weer grip op zichzelf en beseft hij wat voor oppervlakkige narcist hij was voordat hij in de kliniek belandde. Eenmaal vrij, doet het weerzien met zijn oude vrienden de grond onder hem opnieuw wegzinken en zet hij een groot vraagteken bij wat nu eigenlijk de waarheid is.
Toen ik het mailtje van Meulenhoff kreeg dat ik naar de perspremière mocht was ik super blij. Het boek kreeg ik al thuisgestuurd en we konden kaartjes winnen voor de première, maar toen ik dit mailtje er achteraan kreeg vond ik het super gaaf.
Bij binnenkomst in het Ketelhuis in Amsterdam kreeg ik een zakje met 3 snoepjes waarop letters waren geprint die het woord GEK vormen. Ook kreeg ik een persmap met informatie over de film.
De eerste scene laat je een kunst tentoonstelling zien genaamd: Of ik gek ben. Hier staan verschillende vreemde stukken kunst in. Wat tof is is dat door de film heen je de meeste van deze stukken tegenkomt. Je heb geen idee wie de kunstenaar is in het begin. Dan ga je over naar een inrichting waar iemand zichzelf in de fik steekt. Je volgt Benjamin terwijl hij stukje bij beetje erachter komt wat hij nou eigenlijk heeft gedaan om in deze inrichting te komen. Oké hij is een beetje vreemd, maar geen slechte man, dus zelf snap je het ook niet.
Het is heel interessant om de flashbacks te zien tussen het heden door. Op een gegeven moment begint hij met het tekenen van zijn misdaad. Iedere keer tekent hij een stukje, en het is alsof hij weer een stukje van zijn geheugen inkleurt. Dit vond ik best gaaf om te zien. Wat ook erg interssant was om te zien was dat de mensen in de inrichting soms minder gek waren dan die erbuiten.
De meeste karakters vond ik interessant of lief, of gewoon leuk. Sommige waren echt gestoord en irriteerde me, maar dat moest ook. Maar ik heb me echt suf geïrriteerd aan de directrice van de inrichting. Ze was gewoon echt vervelend en dat had niet gehoeven. Ook vond ik de moeder van Benjamin slecht acteren, ik geloofde haar totaal niet. Wel was ik erg bij met Sanne Langelaar, zij maakte veel irritaties goed. Ze kwam precies op de goede momenten even langs wippen. Mike Weerts vond ik prima acteren, ik geloofde hem, en leefde met hem mee. Ik ben sinds de Drie musketiers musical erg fan van Cees Geel en ook hier stelde hij me niet teleur.
Het is bijna allemaal in Noord-Brabant gefilmd, maar er word wel veel verwezen naar Amsterdam. Ik had graag wat meer het gevoel gehad dat het inderdaad daar was gefilmd. Wat ook interssant is is dat het deels door crowdfunding gefinanceerd is.
Kortom, het is een prima Nederlandse film, met en toffe cast en een lichtelijk gestoord randje.
Ga jij hem kijken?
Liefs,
Leave a Reply