Op woensdag 3 juni kreeg ik een smsje van Esmee. Of ik zin had om mee te gaan naar een bloggersborrel met Eliza Kennedy van Xander Uitgevers? Maar natuurlijk! Ik had daarvoor Eliza’s boek Ja, ik wil niet al eens voorbij zien komen. De achterflap sprak me enorm aan en de titel vind ik een geweldige vondst. Dus sprak ik vrijdag 5 juni af met Esmee en Kim op Amsterdam Centraal. Eerst gingen we natuurlijk nog even langs de nieuwe Scheltema en aten we een enorm stuk taart bij De Drie Graefjes. Daarna liepen we richting het café waar we Eliza Kennedy zouden ontmoeten.
ENORM stuk taart. En nee, die kreeg ik dus ook niet helemaal op, haha.
Om vier uur zaten we klaar met een drankje voor onze neus. Eliza Kennedy bleek een ontzettend leuke, spontane en nuchtere vrouw te zijn. Al snel praatten we over van alles en nog wat, en natuurlijk over haar boek: Ja, ik wil niet. Voor degenen die het boek nog niet kennen:
Maak kennis met Lily Wilder: New Yorker, impulsieve, goedgebekte vrouw die van een drankje (of vijf) houdt. Een stralende aanstaande bruid, maar beslist niet van plan monogaam te zijn. Haar verloofde Will is een lieve, intelligente archeoloog. Lily is dol op Will, maar of ze ook echt van hem houdt? Will houdt zonder twijfel van Lily, maar weet hij wel wie ze echt is? Naarmate de huwelijksdag nadert, groeit Lily’s twijfel. De mooiste dag van haar leven dreigt om te slaan in haar allergrootste vergissing.
Het eerste wat me opviel aan het boek was dat Eliza ontzettend veel op de vrouw van de cover leek. Dat bleek een grapje van de uitgeverij te zijn. En goed gelukt ook, want de vrouw op de cover lijkt echt op Eliza. Eliza sprak met ontzettend veel enthousiasme over haar debuut. Net als haar personage Lily was Eliza een advocaat en zelf is ze ook getrouwd in Key West. Maar verder lijkt ze niet zo op Lily, vond ze zelf.
Het verhaal over hoe haar boek ontstond, vond ik erg leuk. Eliza wilde een boek schrijven dat makkelijk weg zou lezen, een met veel humor. Toen ze besloot om er gewoon voor te gaan, had ze twee verhalen liggen. De ene was een manuscript van zo’n 70 bladzijden. De ander was nog maar 10 pagina’s lang. Ze vroeg haar man, die zelf schrijver is, waar ze verder mee moest gaan. Dat waren de 10 bladzijden waar uiteindelijk deze roman uit voort is gekomen.
Op de foto zie je haar met de Nederlandse en de Engelse versie van haar boek. De Engelse versie had ze toevallig bij zich. We hebben ons boek laten signeren en met alle aanwezigen de foto’s die op de Nederlandse cover staan nagedaan. Ik ben benieuwd hoe ze zijn geworden, haha.
Al met al heb ik een ontzettend gezellige middag gehad. Ik heb nu nog meer zin gekregen om Ja, ik wil niet te lezen! Ik wil Uitgeverij Xander en Eliza Kennedy dan ook ontzettend bedanken voor de gezellige middag!
Liefs,
Leave a Reply