Booknuts

Auteur: Sophia Kingshill
Pagina’s: 442
Genre: Middlegrade/YA, Fantasy
Publicatie:  Accent press, mei 2017
ISBN: 9781786154804
Rating:

As far back as she can remember, thirteen-year-old Mag has lived with her father at a home for the mentally ill. The patients are all clearly mad, so when the usually silent Grace claims that she’s Mag’s real mother – and also a witch – Mag’s world is turned upside down. As things take a turn for the weird, and Mag sees things that others can’t, it may just be that she is a witch after all.

In this new world, Mag discovers that the difference between good and evil isn’t exactly black and white…

Tijdens the London Book Fair liep ik veel rond en sprak ik met veel uitgeverijen, Accent press was er één van. Ze waren super gezellig en ik kreeg een arc van Between the Raven and the Dove. De cover  sprak mij heel erg aan, want hij zag er een beetje witchy uit. Ik houd daar enorm van, dus ik zag er naar uit om het te lezen.

Ik heb de laatste tijd een beetje moeite met lezen. Ik kan gewoon bijna niet gefocust blijven, tenzij het SJM is. Maar het was niet alleen de cover van het boek dat me aansprak maar ook het verhaal. Ik voelde onmiddellijk met Mag mee. Opgroeien zonder je moeder, in een gekkenhuis, met een vader die je vaak slaat en naam zoals Maggot.  Dit is de perfecte formule voor een slechte school ervaring ervaring. Ik heb gelezen dat een aantal mensen zich totaal niet in Mag konden inleven,  dat probleem had ik totaal niet. Het verhaal wordt verteld vanuit Mag’s perspectief en je voelt met haar mee terwijl hij wereld op zijn kop komt te staan.

Ik vond het feit dat het zich afspeelt op een eiland heel fijn zijn, maar soms is snapte ik niet zo goed of ze nou wel op het eiland waren of dat ze ergens anders waren, dit was echt een beetje verwarrend. Het eiland heeft me een beetje denken aan de Griekse mythologie en De Godinnentest trilogie. Maar het heeft eigenlijk zijn roots in non-fictie folklore. Sophia Kingshill  heeft interessante keuzes gemaakt met hoe ze de heksen neerzet. Ze zijn niet je alledaagse heksen, en ook niet de  power of three Charmed soort heksen. Nee,  deze heksen gebruiken magie door te luisteren naar de melodie van voorwerpen en personen. Ze luistert bijvoorbeeld op gegeven moment naar een melodie van steen en vertelt aan die steen dat hij zichzelf moet gooien.  Alles heeft zijn eigen melodie, het was ook interessant om te zien hoe ze die interpreteert. Buiten het feit dat ze naar de melodieën luisteren kunnen ze nog sterker worden door hun eigen naam te vinden.  De naam die je van je ouders krijgt is niet je echte gekste naam, als een heks die vind unlocked hij/zij zijn/haar volledig krachten.  Ik vond het heel interessant hoe Kingshill hier mee omging en daardoor werd het ook een interessant verhaal.

Ook hield ik van de creatures!  Ze deden me een beetje denken aan de fabeldieren van Harry Potter. Hobbs was adorable en Boggs ook.  Ik had alleen graag wat meer van ze willen weten.  Je komt wel de Basic dingen te weten, maar totaal verder geen diepgang. Wellicht als het inderdaad echt een serie gaat worden komen we daar in de volgende boeken nog achter.

Ook al vond ik het verhaal erg leuk, waren er een paar dingen die ik graag anders had willen zien. Ik had graag gewild dat Mag niet je all powerful magische hero was. Oké het wordt wel uitgelegd waarom zo is, maar toch vond ik het jammer. En ook had ik een hekel aan Grace, vanaf het begin al. Dat je dat je kind aan doet, en hoe ze ook tegen Mag praat, en de dingen die ze tussendoor doet, het irriteerde me echt enorm als zelfs haar naam werd genoemd.  En door het einde was ik het kleine beetje respect dat ik voor haar had ook verloren.

Al met al is het een prima boek voor kinderen die overgaan van kinderboeken naar YA, of voor diegene die Engels aan het leren zijn, want ook het gebruik van Engels vrij makkelijk. Ik vond het zeer fijn om te lezen en het heeft me uit mijn reading slump gehaald!

Liefs,