Booknuts

Auteur: Cecelia Ahern
Pagina’s: 425
Genre: Liefdesroman
Publicatie: Prometheus, december 2014
Rating:

Al sinds hun kindertijd zijn Rosie en Alex onafscheidelijk. Rosie is dan ook ontroostbaar als Alex met zijn familie van Dublin naar Boston verhuist. Ze besluit om naar de hotelschool in Boston te gaan als ze van school af is, zo hoeven ze elkaar maar een jaar te missen. Maar het loopt anders. Rosie raakt zwanger en blijft bij haar ouders wonen om voor haar dochtertje te kunnen zorgen, terwijl Alex met een Amerikaanse trouwt. Hun magische band houdt hen op de been tijdens alle ups en downs in hun bestaan, maar geen van beiden weet of hun vriendschap de jaren en kilometers – en nieuwe relaties – zal overleven. In Rosies achterhoofd speelt altijd de vraag of ze misschien ooit meer hadden kunnen worden dan goede vrienden. Misverstanden, omstandigheden en pure pech hebben hen uit elkaar gehouden, maar als de ultieme kans zich aandient, zullen ze dan alles op het spel zetten voor echte liefde? (Beschrijving Bol.com)

Een tijdje geleden heb ik PS. I love you van Cecelia Ahern gelezen en dit boek vond ik heel erg mooi. Love, Rosie is het tweede boek dat ik van haar lees. Ik ben naar verfilming van Love, Rosie geweest in de bioscoop en ik vond de film HE-LE-MAAL geweldig. Ik heb toen besloten om ook het boek te lezen en daar heb ik zeker geen spijt van gehad.

Alex en Rosie kennen elkaar al hun hele leven, ze weten alles van elkaar en ze vertellen alles aan elkaar. Als Alex naar Dublin verhuist, stort het leven van Rosie in. Als ze zwanger blijkt te zijn en haar kindje, Katie, krijgt, voelt het voor de lezer alsof de wereld van Rosie instort. Ze gaat haar dromen niet meer achterna en ze is niet meer zo levendig als dat ze vroeger was. Het belangrijkste in haar leven is nu haar dochter Katie.

Het verhaal wordt uit een vreemd perspectief verteld: het is een boek vol briefjes en brieven, chats en e-mails. In deze berichten kom je erachter wat de personages meemaken. Ik moest hier in het begin erg aan wennen. Je krijgt namelijk niet exact te weten wat hij/zij denkt, wat ik toch erg jammer vond. Daarbij kwamen er tijdssprongen in voor, van de ene op de andere bladzijde was je soms zo twee weken alweer verder. Je moest het echt alleen hebben van de berichten, van niks anders.

De schrijfstijl die Cecelia Ahern gebruikt voor dit boek is de schrijfstijl die ook wij zouden gebruiken als we zouden mailen of chatten. Geweldig! Zo kom je bij de jonkies in het verhaal die een brief schrijven een fiks aantal taalfouten tegen (verjardagsfeesje, friendin, etc.). Ik vond dit heel erg grappig en leuk gedaan. Je gaat je wennen aan de schrijfstijl van een personage, want iedereen schrijft en typt op een andere manier. Het is super doordacht en slim gedaan. Ik zal niet willen dat elk boek op deze manier geschreven zou worden, met al die briefjes en emails, maar voor een keertje vond ik het erg leuk. Het is weer eens wat anders.

Op een gegeven moment raakte ik wel een beetje gefrustreerd van Alex en Rosie. Ze bleven maar om elkaar heen draaien en als lezer denk je alleen maar: jullie moeten heeeel erg snel gaan daten. Je ging daarom de partners van Alex en Rosie automatisch haten, omdat je wist dat Alex bij Rosie hoort en Rosie bij Alex.

Al met al vond het boek alsnog heel erg leuk, omdat hij niet superveel op de film leek. Ook al had ik de film gezien, er kwamen dingen toch onverwachts aan. Als je de film dus al gezien hebt, is het boek alsnog heel leuk en verrassend! Het boek laat je beseffen dat het nooit te laat is om achter je dromen achterna, als je het maar echt wil. Love, Rosie heeft het allemaal: liefde, vriendschap, geluk, maar ook depressieve momenten. Van alles wat!